Fundur með pólskum járniðnaðarmönnum

Í gærkveldi þriðjudag, fór ég á félagsfund hjá VM, sem boðaður var fyrir pólska véla- og járniðnaðarmenn. Á fundinn mættu um 80 manns, svo að þörfin var mikil. Það var margt sem brann á þeim. Fór fundurinn fram á pólsku og var félagið með tvo túlka sér til aðstoðar. Það helsta er að þeir eru að fikra sig áfram í íslensku velferðarkerfinu sem þeir eru ekki búnir að átta sig á. Spurningar þeirra spönnuðu alla flóruna: hvernig væri hægt að leigja sumarhús; hvað gerist í vinnuslysum og hugsanlegar skaðabætur, þá fyrir utan örorku; hvernig orlof er greitt og reiknað; hvað geta aðstandendur gert við hugsanlegt dauðfall aðildarfélaga; hvernig virkar skattakerfi, persónuafsláttur, skattakort og lífeyrissjóðsmál. Eins og sést á þessari litlu upptalningu er margt sem vinnuveitandi upplýsir ekki sína starfsmenn um. Eins og segir hér á undan var þetta vel sóttur fundur og heppnaðist hann vel í alla staði og ber að þakka VM fyrir tímabæran fund. Það gerðist þó eitt atvik á fundinum sem vert er að minnast á, inn á fundinn ruddist einn vinnuveitandi og heimtaði að fá „sína menn” með sér af fundinum, þar sem þeir voru ekki boðaðir á fundinn á löglegan hátt. Það var eins og gamall þrælahaldari væri kominn á staðinn til að hafa hemil á lýðnum. Vinnuveitandinn veittist að starfsmönnum VM með offorsi og skömmum, hans menn væru í öðru félagi og því mættum við ekki tala við þá. Hann var ekki að ósekju hræddur um að VM kæmist í þá samninga sem hann var búinn að gera við sína starfsmenn. Ef þetta eru viðbrögð vinnuveitenda við félagafrelsi sinna starfsmanna, þá er mikil vinna framunda hjá VM.